انتخاب و نصب اینورتر

 توقف و راه اندازی نرم  توسط اینورتر به راحتی مسافران کمک زیادی می کند

انتخاب و نصب اینورتر

در مقاله قبلی به ساختار عملیاتی اینورتر (درایوهای کنترل دور ) پرداختیم؛ حال به انتخاب عملی و نصب اینورتر (درایو کنترل دور) می پردازیم.

اینورتر

اگر موتوری موجود داشته باشید که بخواهید کنترلش کنید، می توانید اینورتر یا درایو را به راحتی با مشاهده توان و ولتاژ موتور انتخاب کنید. به تغذیه ای که می خواهید از آن استفاده کنید دقت کنید، چرا که برخی موتورها در دو اتصال مثلث و ستاره از دو ولتاژ متفاوت پشتیبانی می کنند. درایو کنترل دور باید برای یکی از این ولتاژها انتخاب شود.
بهترین پارامتری که می تواند شما را راهنمایی کند جریان نامی موتور و درایو است. گاهی اوقات در موتورهایی که بازدهی بسیار بالایی داشته باشند ممکن است یک درایو مثلا 15kW بتواند یک موتور 18.5 kW را به طور مناسبی تغذیه کند؛ مساله اصلی این است که جریان نامی درایو از جریان نامی موتور بالاتر باشد.
بعد از این که روی توان و ولتاژ به نتیجه رسیدید، باید روی سطح حفاظت محیطی درایو به نتیجه برسید. معمولا اگر قرار است درایو را داخل تابلو قرار دهید، استفاده از حفاظت IP20 کافی است. هرچند، اگر درایو در معرض گرد و خاک یا مایعات قرار داشته باشد، باید از حفاظت های بالاتری همچون IP55 و IP66 استفاده کنید.
برخی از سازندگان اینورتر یا درایو های کنترل دور برای کاربردهای مختلف محصولات مختلفی را ارائه می کنند. معمولا درایوهای توان پایین را در کلاس درایوهای عمومی قرار می دهند. درایوهای بزرگتر و تخصصی تر نیز برای کاربردهای صنعتی یا پمپ و فن به کار می روند. به این دو کاربرد به طور کلی به ترتیب گشتاور ثابت و گشتاور متغیر نیز می گویند. درایوهای صنعتی به گونه ای طراحی می شوند که درایو قابلیت اضافه بار بالایی داشته باشد و در تمام بازه سرعت موتور گشتاور بالایی را برای موتور تامین کند. این برای کاربردهایی همچون بسیاری از ماشین های صنعتی، تسمه نقاله ها، میکسرها، جرثقیل ها و … مناسب است. این درایوها از قابلیت هایی مانند کنترل برداری و گشتاور نیز بهره می برند که در مقالات دیگر به آن ها پرداخته خواهد شد.
درایوهای مخصوص پمپ و فن (گشتاور متغیر)، همانطور که از نامشان پیداست برای کاربردهای پمپ و فن بهینه شده اند. اکثر این کاربردها نیازی به گشتاور بالا در سرعت پایین ندارند و با مناسب سازی درایو برای مشخصات این کاربردها صرفه جویی قابل توجهی در انرژی ایجاد می شود. همچنین با نصب اینورتر ویژگی های دیگری همچون کنترل چند پمپه، پایش بار و بوستر پمپ نیز در نظر گرفته می شود. البته باید در نظر گرفته شود همچنان برخی کاربردهای پمپ و فن وجود دارند که ممکن است به گشتاور بالا در سرعت های پایین نیاز داشته باشند. در بین درایو های اینورتک، درایو E3 یک درایو عمومی است (تا 22 kW)، درایو P2 درایو کاربرد سنگین برای کاربردهای صنعتی پیشرفته و درایو Eco نیز درایو مختص پمپ و فن است.
این دسته بندی، انتخاب و نصب اینورتر را برای کاربردهای رایج بسیار آسان می کند. اما اگر در شرایط غیرمتعارفی مثلا دما یا ارتفاع زیاد کار می کنید یا نیاز به ویژگی ها و توابع خاصی دارید، باید با تامین کننده مشورت کنید.
نصب اینورتر یا درایو بسیار سرراست است. اولین نکته این است که حواستان باشد درایو خنک بماند. این بدین معنی است که جریان هوا باید به اندازه کافی اطراف درایو وجود داشته باشدو توصیه های سازنده در رابطه با فضای اطراف درایو باید به درستی اجرا شوند (خواهشا راهنمای کاربری محصول را بخوانید! همه درایوهای ما دارای راهنمای کاربری فارسی هستند). اطمینان حاصل کنید که فن تابلو تمیز و بدون گرد و غبار است. شکل زیر قسمت های اساسی یک درایو E3 با درجه حفاظتی محیطی IP20 را نشان می دهد.

شکل 1. مشخصه های اصلی نصب اینورتر  E3 IP20

درایو گرما تولید می کند و در یک تابلوی بسته این گرما در کنار گرمای تولید شده توسط سایر تجهیزات درون تابلو موجب گرم شدن بیش از حد دمای درون تابلو می شود. در نتیجه با توجه به دمای محیطی محل نصب اینورتر، باید تهویه مناسب برای تابلو و درایو در نظر گرفته شود.

نویزهای الکترو مغناطیسی EMI نوعی از اختلالات فرکانس بالا هستند که معمولا در ایران مغفول می مانند و دردسرهای زیادی را موجب می شود. این نویزها می توانند موجب اختلال و تاثیرگذاری روی مدارات و سیگنال های کنترلی خود درایو، ادوات اندازه گیری نزدیک به درایو همچون پاورمترها، PLC ها و … می شود. در درایوهای اینورتک یک فیلتر EMC داخلی در ورودی درایو قرار دارد. این فیلتر دوطرفه هم تمامی نویزهای از طرف شبکه به درایو را فیلتر می کند و هم تمامی نویزهای از طرف درایو به شبکه. در نتیجه کاربر دیگر نگرانی بابت نویزهای الکترومغناطیسی نخواهد داشت. نکته مورد توجه این است که این فیلترها به تنهایی برای دفع نویزهای الکترومغناطیسی کافی نیستند و برخی تمهیدات باید در سیم کشی و نصب محصول در نظر گرفته شوند تا از مداری بدون اختلال اطمینان حاصل شود. در این رابطه همهمترین نکته استفاده از کابل های شیلددار و اجرای زمین مناسب برای درایو و تابلو است. باقی تمهیدات مربوط به مدل های درایو را می توانید در دفترچه های راهنما نصب اینورتر و راه اندازی آن را مطالعه نمایید.

پس از اتصال تغذیه و موتور، مجددا بررسی کنید که:

• تغذیه مناسب به درایو متصل شده باشد. همانطور که واضح است، برخی از درایو ها برای تغذیه با برق تکفاز 230v طراحی شده اند و اتصال تغذیه 400v موجب خرابی آن ها می شود.
• ولتاژ موتور نیز با ولتاژ تغذیه مطابقت داشته باشد و اگر موتوری با ولتاژ دوگانه دارید باید برای ولتاژ پایین تر اتصال ستاره و برای ولتاژ بالاتر اتصال مثلث را برقرار کنید.
• بسیار دقت کنید که به اشتباه تغذیه را به ترمینال های خروجی درایو متصل نکرده باشید. عجیب است اما ممکن!
• موتور و درایو به صورت مناسبی زمین شده باشند.

حال می توانید وایرینگ کنترلی درایو را نیز برقرار کنید. برای نحوه وایرینگ ترمینال های کنترلی درایوها باید به راهنمای نصب اینورتر مراجعه کنید.

فرکانس خروجی ( و یا همان سرعت موتور) را می توان از طرق مختلفی همچون ترمینال های درایو، کیپد روی درایو و سنسورهای آنالوگ کنترل کرد. به طور رایج ساده ترین حالت کنترل درایو ها در نظر گرفتن یک سوئیچ برای روشن/خاموش کردن موتور و استفاده از یک پتانسیومتر برای تغییر سرعت درایو به صورت آنالوگ است. همچنین برخی درایوهای پیشرفته تر مانند مدل های ECO و P2 نیاز به برخی وایرینگ اضافی برای استاندارد STO هستند که در شکل زیر قابل مشاهده است.

به هرحال، بهترین مرجع برای پیاده سازی کنترل مناسب روی اینورتر و نصب اینورتر مراجعه به راهنمای کاربری آن است.

حال آماده اید که درایو خود را راه اندازی کنید! این مبحث را در مقاله بعدی مورد بررسی قرار خواهیم داد.